حضرت امام خمینی(ره)
بسمهتعالی
در وضع موجود قمه نزنند، و شبیهخوانی اگر مشتمل بر محرمات و موجب وهن مذهب نباشد، مانع ندارد؛ اگر چه روضهخوانی بهتر است و عزاداری برای سید مظلومان از افضل قربات است.
"استفتاءات امام، ج 3، سوالات متفرقه، س 37"
حضرت آیتالله العظمی خویی(ره)
اگر قمهزنی و زنجیرزنی با قلابهای فلزی که در ماه محرم انجام میگیرد، منجر به ضرر و زیان قابل توجهی شده و یا هتک، تمسخر و توهین به دین و مذهب را به دنبال آورد، جایز نیست.
"المسائل الشرعیه، استفتاءات الامام الخویی، العبادات"
حضرت آیتالله العظمی خامنهای
قمهزنی علاوه بر این که از نظر عرفی از مظاهر حزن و اندوه محسوب نمیشود و سابقهای در عصر ائمه علیهم السلام و زمانهای بعد از آن ندارد و تاییدی هم به شکل خاص یا عام از معصوم (علیه السلام) در مورد آن نرسیده است، در زمان حاضر موجب وهن و بدنام شدن مذهب میشود؛ بنابراین در هیچ حالتی جایز نیست. و چنانچه در این مورد نذری وجود داشته باشد، نذر واجد شرایط صحت و انعقاد نیست.
"اجوبه الاستفتاءات"
حضرت آیتالله العظمی مکارم شیرازی
بر عزاداران عزیز لازم است از کارهایی که موجب وهن مذهب میگردد و یا آسیبی به بدن آنها وارد میکند، خودداری کنند.
کلمه قمهزنی، www.makaremshirazi.org
حضرت آیتالله العظمی جواد تبریزی(ره)
عزاداری خامس آل عبا از مهمترین شعائر دینی و رمز بقای تشیع میباشد؛ ولی بر عزاداران عزیز لازم است از کارهایی که موجب وهن مذهب و سوء استفاده دشمنان اسلام و اهلبیت علیهمالسلام میشود، اجتناب کنند.
حضرت آیت الله العظمی سیستانی
باید از کارهایی که عزاداری را خدشهدار میکند اجتناب شود.
"مسائل جدید از دیدگاه علما و مراجع تقلید، سید محسن محمودی"
[روشن است که قمهزنی در حال حاضر تبعات منفی فراوانی از جمله وهن دین را در پی دارد. این فتوا وجه دیگری نیز دارد: اگر قمه زدن ضرر معتدٌ به و یا تبعات منفی داشته باشد جایز نیست.]
حضرت آیتالله العظمی نوری همدانی
مکتب سالار شهیدان حضرت ابی عبدالله علیهالسلام، مکتب امر به معروف و نهی از منکر و چشمه جوشان ارزشهای اسلامی است و تاریخ خونبار عاشورا همیشه با آفریدن حماسهها و موجها و با به حرکت در آوردن احساسات و عواطف، الهامبخش کلیه نهضتها و قیامهایی که علیه ظالمان و جباران روزگار صورت گرفته، بوده است... این خاطره، به جوشآورنده خونهایی است که در دل علاقهمندان این مکتب موج میزند. مخصوصا در جهان کنونی که دشمنان اسلام از اسلام سیلی خورده و منافع نامشروع خود را از دست رفته میبینند، در فکر انتقام گرفتن از اسلام ناب محمدی هستند، لذا لازم است (شیعیان) با مراسم عزاداری کار زینبی بکنند یعنی با منطق اسلام توام و از هر گونه حرکتی که این دین مقدس را بیمنطق قلمداد نماید، منزه باشد و عزاداران محترم و متعهد به جای این که قمه را بر فرق خود بکوبند در فکر آن باشند، - که - قمه را بر سر دشمنان اسلام که اراضی آنان را اشغال و در فکر تضعیف آنان میباشند و منابع آنان را غارت و بالاخره هر روزی با ترفند جدیدی حیات اسلامی آنان را به مخاطره میاندازند، بکوبند.
"استفتاءات، ج 2، س 597"
حضرت آیتالله العظمی فاضللنکرانی(ره)
با توجه به گرایشی که نسبت به اسلام و تشیع بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران در اکثر نقاط جهان پیدا شده، و ایران اسلامی به عنوان ام القرای جهان اسلام شناخته میشود، و اعمال و رفتار ملت ایران به عنوان الگو و بیانگر اسلام مطرح است، لازم است در رابطه با مسائل سوگواری و عزاداری سالار شهیدان حضرت ابی عبدالله الحسین علیهالسلام به گونهای عمل شود که موجب گرایش بیشتر و علاقمندی شدیدتر به آن حضرت و هدف مقدس وی گردد. پیداست در این شرایط، مساله قمهزدن نه تنها چنین نقشی ندارد، بلکه به علت عدم قابلیت پذیرش و نداشتن هیچگونه توجیه قابل فهم مخالفین، نتیجه سوء بر آن مترتب خواهد شد. لذا لازم است شیعیان علاقمند به مکتب امام حسین علیهالسلام از آن خودداری کنند. و چنانچه در این مورد نذری وجود داشته باشد، نذر، واجد شرایط صحت و انعقاد نیست.
"جامعالمسائل، ج1، س 2173"
حضرت آیتالله العظمی جوادی آملی
چیزی که مایه وهن اسلام و پایه هتک حرمت عزاداری است، جایز نیست، انتظار میرود از قمهزنی و مانند آن پرهیز شود.
حضرت آیت الله موسوی اردبیلی
چنانچه ضرر معتدٌ به داشته باشد یا موجب وهن مذهب یا مؤمنین شود جایز نیست.
منبع: www.ardebili.com
حضرت آیت الله صافی گلپایگانی
در موردی که موجب وهن مذهب شود از آن خودداری گردد.
"مسائل جدید از دیدگاه علما و مراجع تقلید، سید محسن محمودی"
حضرت آیتالله علی مشکینی(ره)
بعد التسلیم و التحیه امور مذکور فوق بنفسه در شرع اسلام مورد اشکال و بلکه بعضی از آنها ذاتا مُحرم است. مسلمین باید از وارد کردن آنها در مراسم تعزی حضرت حسین(ع) که یکی از عبادات است جدا خودداری نمایند..
حضرت آیتالله احمدی میانجی (ره)
عملی که موجب وهن مذهب شود، جایز نیست...
حضرت آیتالله ابراهیم امینی
با توجه به این که مشروعیت امور فوق به اثبات نرسیده و در شرایط کنونی موجب وهن مذهب شیعه میشود، اجتناب از آن بر عزاداران امام حسین علیه السلام لازم است. «با این که عزاداری برای سرور شهیدان حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام یک عبادت و موجب تقرب به خدای سبحان است و ائمه معصومین (ع) در این باره تاکید، لکن بر علاقهمندان به اهلبیت واجب است از انجام امور فوق اجتناب نمایند؛ زیرا اولا امور مذکور در بین عرف مردم به عنوان عزاداری مرسوم نیست و حکم به استحباب و مشروعیت آنها بدون وجه است. ثانیا در اوضاع و شرایط کنونی جهان، امور مذکور از خرافات به شمار میرود و موجب وهن شیعه میباشد..
حضرت آیتالله ملکوتی
عزاداری حضرت سیدالشهداء سبط رسول اکرم (ص) باید لایق و شایسته به آن امام بزرگوار باشد و موجب وهن و تضعیف اسلام و مذهب تشیع نباشد بلکه مثل قیام آن حضرت باعث بقاء و عزت اسلام و مسلمانان بوده و عاری و منزه از هر گونه بدعت و خرافات باشد.
حضرت آیتالله مقتدایی
با استقرار جمهوری اسلامی ایران و تشکیل حکومت اسلامی بر اساس قرآن و وحی توجه همه ملتها و دولتها به اسلام جلب و احکام نورانی و مترقی اسلام مورد مداقه صاحب نظران قرار گرفته و میرود تا همانند خورشیدی تابان در سطح جهان بسط پیدا کند؛ لذا دشمنان اسلام که حقیقت و موجودی خود را در خطر میبینند، در مقام هستند به هر وسیله و بهانه، اسلام را ملکوک(بدنام) و خدشهدار نمایند. از این جهت اموری که امروز موجب وهن به اسلام و تضعیف عقاید مسلمین میگردد، شرعا حرام و مسلمین باید از آنها خودداری نمایند..
حضرت آیتالله محمدی گیلانی
هر آنچه که مایه وهن شریعت اسلام است، طبعاً حرام و خصوصاً اگر مورد نهی ولی امر مسلمین است، بر عموم، اطاعت از آن واجب است.
حضرت آیتالله موسوی تبریزی
عزاداری روزهای محرم و صفر و زنده نگه داشتن قیام مقدس حسین بن علی علیهالسلام از بهترین عبادات و قربات است و هر عملی که موجب وهن اسلام و قیام مقدس حضرت اباعبدالله (ع) باشد، حرام است و اطاعت از حکم ولی امر مسلمین واجب و لازم است.
آیتالله سید محمود هاشمی شاهرودی
در کیفیت برگزاری مراسم و شیوههای آن بایستی سه شرط را مد نظر قرار داد:
1- آن که موجب وهن دین و مکتب تشیع و یا جامعه اسلامی و یا نظام مقدس جمهوری اسلامی نباشد؛ زیرا که وهن هر یک از آنها از اعظم محرمات و کبائر است...
2- آن که متناسب با روح اسلام و ارزشهای متعالی مکتب اهلبیت عصمت و طهارت (علیهمالسلام) باشد و با احکام و تعالی حقه آنان منافات نداشته باشد.
"قم/ 4 محرم الحرام 1415 سید محمود هاشمی شاهرودی"
حضرت آیتالله راستی کاشانی
... اقامه عزای حضرت ابی عبدالله الحسین؛ سیدالشهداء علیهالسلام از افضل قربات الی الله تعالی و موجب تجدید حیات اسلام و ایمان است و بر مومنین است هر چه با شکوهتر آن را برگزار نمایند و از هر اموری که موجب وهن اسلام و دستآویز دشمنان اسلام است، اجتناب کنند.
حضرت آیتالله محمدابراهیم جناتی
از انجام این کارهای ناشایست، وهنآور، نسنجیده و خرافی که در مبانی فقهی و پایههای شناخت احکام شرعی ریشه ندارد و موجب لکهدار شدن چهره برجسته و درخشان دین و تشیع است، پرهیز شود.
واجبات نماز، یازده چیز است :
اول : نیّت
دوم : قیام
سوم : تکبیرة الاحرام ، یعنى ((اللّه اکبر)) گفتن در اول نماز
چهارم : رکوع
پنجم : سجود
ششم : قرائت
هفتم : ذکر
هشتم : تشهد
نهم : سلام
دهم : ترتیب
یازدهم : موالات ، یعنى پى در پى بودن اجزاى نماز.
بعضى از واجبات نماز، رکن است و بعضى دیگر غیر رکن .
ارکان نماز
نیّت
قیام
تکبیرة الاحرام
رکوع
سجود (دو سجده )
غیر ارکان نماز
قرائت
ذکر
تشهد
سلام
ترتیب
موالات
فرق بین ارکان نماز و غیر ارکان
اگر انسان ارکان نماز را بجا نیاورد و یا اضافه کند، عمداً باشد یا اشتباهاً، نماز، باطل است ، ولى غیر ارکان را اگر اشتباهاً کم یا زیاد کند، نماز باطل نیست .
1 - از بین رفتن یکى از شروط در اثناى نماز.
2 - باطل شدن وضو یا غسل در اثناى نماز، عمداً یا سهواً.
3 - گذاشتن دستها روى هم عمداً با قصد این که جزء نماز است .
4 - گفتن ((آمین )) عمداً بعد از حمد.
5 - برگرداندن عمدى تمام بدن به پشت سر (روى بر گرداندن از قبله ).
6 - حرف زدن عمدى
7 - خندیدن عمدى (قهقه کردن )
8 - براى دنیا با صداى بلند عمداً گریه کردن
9 - کار زیادى که صورت نماز را به هم بزند
10 - خوردن و آشامیدن در بین نماز
11 - شک در رکعتهاى نماز دو رکعتى و سه رکعتى
12 - کم و زیاد کردن رکن نماز، عمداً یا سهواً
براى مرد و زن ، مستحب است پیش از نمازهاى یومیه ، اذان و اقامه بگویند، اما احتیاط مستحب این است که اقامه ترک نشود، مخصوصاً در نماز صبح و مغرب و براى کسى که به جماعت نماز نمى خواند.
اذان و ترجمه
اللّه اکبر (4 بار)
خداى تعالى بزرگ تر از آن است که او را وصف کنند.
اءشْهَدُ اءنْ لا اله إ لاّ اللّه (2 بار)
شهادت مى دهم که غیر از خدائى که یکتاست ، خداى دیگر سزاوار پرستش نیست .
اءشْهَدُ اءنَّ محمّداً رَسُولُ اللّه (2 بار)
شهادت مى دهم که حضرت محمّد صلّى اللّه علیه و آله فرستاده خداست .
اءشْهَدُ اءنَّ علیّاً وَلىُّ اللّه (2 بار)
شهادت مى دهم که حضرت على علیه السّلام ولىّ خدا بر همه خلق است .
حىّ على الصلاة (2 بار)
بشتاب به سوى نماز.
حىّ على الفلاح (2 بار)
بشتاب به سوى رستگارى .
حىّ على خَیْرِ العمل (2 بار)
بشتاب به سوى بهترین عمل .
اللّه اکبر (2 بار)
لا إ له إ اللّه (2 بار)
خدایى سزاوار پرستش نیست ، مگر خدایى که یکتا و بى همتا است .
اقامه
اللّه اکبر (2 بار)
اءشْهَدُ اءن لا إ له إ لاّ اللّه (2 بار)
اءشْهَدُ اءنَّ محمّداً رَسولُ اللّه (2 بار)
اءشْهَدُ اءنّ علیّاً ولىُّ اللّه (2 بار)
حىّ على الصلاة (2 بار)
حىّ على الفلاح (2 بار)
حىّ على خیر العمل (2بار)
قَدْقا مَتِ الصَّلاة (2 بار)
اللّه اکبر (2 بار)
لا إ له إ لاّ اللّه (1 بار)
پنج نماز در روز واجب است :
1 - نماز ظهر (چهار رکعت )
2 - نماز عصر (چهار رکعت )
3 - نماز مغرب (سه رکعت )
4 - نماز عشا (چهار رکعت )
5 - نماز صبح (دو رکعت
نمازهاى واجب به شرح ذیل است :
1 - نماز یومیّه (شبانه روز) و آنچه ملحق به آن است مانند نماز جمعه ، نماز احتیاط، نماز قضا و نمازى که نماز گزار دوباره آن را اعاده مى کند
2 - نماز آیات که به سبب آمدن حوادثى چون : زلزله ، خسوف ، کسوف و مانند اینها واجب مى شود
3 - نماز میّت
4 - نماز طواف واجب خانه کعبه
5 - نماز قضاى والدین بر پسر بزرگ
6 - نمازى که به سبب اجیر شدن و نذر و قسم و عهد واجب مى شود.
نمازهاى یومیّه
شکهاى باطل :
اگر یکى از این شکها را براى نمازگزار پیش آید، نمازش باطل است :
1- شک در شماره رکعتهاى نمازهاى دو رکعتى
2- شک در شماره رکعتهاى نماز سه رکعتى
3- در شکهاى نمازهاى چهار رکعتى که پاى یک در میان باشد.
4- اگر در نمازهاى چهار رکعتى پیش از تمام شدن سجده دوم شک کند.
5- شک بین 2 و 5 یا 2 و بیشتر از 5.
6- شک بین 3 و 6 یا 3 و بیشتر از 6.
7- شک بین 4 و 6 و یا 4 و بیشتر از 6.
8- شک در رکعتهاى نماز که نداند چند رکعت خوانده
شکهائى که نباید به آن ها اعتنا کرد:
1- شک در چیزى که نمازگزار از محل آن گذشته است مثل اینکه در رکوع شک کند که آیا حمد و سوره را خوانده یا نه .
2- شک بعد از سلام نماز
3- شک بعد از گذشتن وقت نماز
4- شک کسى که زیاد در نماز شک مى کند که به او کثیرالشک مى گویند.
5- شک امام در شماره رکعتهاى نماز در صورتى که ماءموم آن را بداند و یا شک ماءموم در رکعتهاى نماز در صورتى که شماره آن را امام بداند که در صورت اول ، امام با رجوع به ماءموم رفع شک از خود مى کند و در صورت دوم ، ماءموم ، با رجوع به امام ، وظیفه خود را انجام مى دهد.
6- شک در نمازهاى مستحبى
شکهاى صحیح
در نه صورت اگر نمازگزار در شماره رکعتهاى نماز چهار رکعتى شک کند باید به دستورات زیر عمل نماید:
1- نمازگزار بعد از سربرداشتن از سجده دوم شک کند دو رکعت خوانده یا سه رکعت ، بنا را بر سه مى گذارد و یک رکعت دیگر را مى خواند و نماز را تمام مى کند سپس یک رکعت نماز احتیاط ایستاده ، یا دو رکعت نشسته مى خواند.
2- شک بین دو و چهار بعد از سجده دوم ، بنا را بر چهار مى گذارد و نماز را تمام مى کند و دو رکعت نماز احتیاط مى خواند.
3- شک بین دو و سه و چهار بعد از سجده دوم بنا را بر چهار مى گذارد و نماز را تمام مى کند آنگاه دو رکعت نماز احتیاط ایستاده و دو رکعت نشسته مى خواند
4- شک بین چهار و پنج بعد از سجده دوم که بنا را بر چهار مى گذارد و نماز را تمام نموده و بعد از نماز، دو سجده سهو مى کند.
5- شک بین سه و چهار در هر کجاى نماز که باشد بنا را بر چهار مى گذارد و نماز را تمام مى کند وبعد یک رکعت نماز احتیاط ایستاده مى خواند.
6- شک بین چهار و پنج در حال ایستاده که باید نمازگزار بدون رکوع بنشیند و تشهد را بخواند و نماز را سلام دهد و یک رکعت نماز احتیاط ایستاده را بخواند.
7- شک بین سه و پنج در حال ایستاده که باید نماز گزار بدون رکوع بنشیند و تشهد را بخواند و سلام دهد و دو رکعت نماز احتیاط را ایستاده بخواند.
8- شک بین سه وچهار و پنج در حال ایستاده که باید نمازگزار، بنشیند و سلام دهد سپس دو رکعت نماز احتیاط ایستاده و دو رکعت نشسته بخواند.
9- شک بین پنج و شش در حال ایستاده که باید نمازگزار بنشیند و تشهد بخواند و سلام دهد سپس دو سجده سهو را بجا آورد.
2- شهادت دو نفر شاهد عادل : به شرطی که شهادت آنان از روی حس و مشاهده باشد که در این صورت ولو شهادت آنان یقین هم نیاورد،جایگزین یقین می شود.
3- به گفته کسی که از روی قواعد علمی قبله را تشخیص می دهد و گفته او اطمینان آور هم باشد.
4- ظن و گمان : که اگر هیچ کدام از سه مرحله قبلی وجود نداشت نوبت به مرحله چهارم می رسد که عمل کردن به ظن و گمان باشد و آن هم از هر راهی به دست آید، چه از راه محراب مسجد یا قبرهای مسلمانان باشد و چه از گفته صاحب خانه و چه از راه خورشید و ستاره و قطب نما باشد؛البته باید توجه داشت که در صورتی می تواند به گمان عمل کند که نتواند گمان قوی تری پیدا کند والا بایستی گمان قوی تر را تحصیل نماید؛ مثلا اگر مهمان از گفته صاحب خانه گمان به قبله پیدا کند، ولی بتواند از راه دیگرگمان قوی تر به دست آورد،نباید به حرف او عمل نماید.
کسی که نمی داند قبله کدام طرف است 1- کسی که تمام اطراف در نظر او مساوی است و وقت نماز هم وسعت دارد و فقط یک نماز هم باید بخواند، مانند نماز صبح ، دراینجا وظیفه اش روشن است و باید چهار نماز به چهار طرف بخواند.
2- در صورتی که وقت نماز وسعت دارد و تمام اطراف در نظر او مساوی است و باید دو نماز بخواند؛ مانند ظهر و عصر یا مغرب و عشا، در اینجا این دو نماز را به دو صورت می تواند بخواند:
الف) ابتدا نماز اول را به چهار طرف می خواند و بعد نماز دوم را شروع می نماید و در هنگام خواندن نماز دوم لازم نیست که آن را از همان طرفی که نماز اول را شروع کرده است ، شروع نماید.
ب) نماز اول را به هر طرف خواند به دنبال آن ، نماز دوم را به همان طرف می خواند و خواندن نماز دوم به طرف دیگر جایز نیست ، ولی احتیاط مستحب آن است که روش اول انتخاب شود.
3- که در این صورت به هر چند طرف که وقت اجازه می دهد، نمازش را می خواند.
4- باید نماز اول را به چهار طرف خوانده و کسری را به نماز دوم بدهد، یعنی به هر چند طرف که وقت دارد،نماز دوم را بخواند.
5- در این صورت آخرین نمازی که می خواند، به نیت عصر و نمازهای قبلش را به نیت ما فی الذمه بخواند.
6- چهار رکعت آخر را به نیت عشا و بقیه وقت قبلی را به نیت نماز مغرب به هر چند طرف که می تواند،بخواند.
7- اگر می داند که قبله در چند طرف است ، باید فقط به همان اطرافی که یقین به قبله بودن یکی از آنها دارد، نماز بخواند.
8- حضرت امام صورت گمان را هم به صورت یقین داشتن ملحق فرموده اند. یعنی به هر چند طرف که گمان به قبله بودن آنها دارد، فقط به همان اطراف نماز بخواند ولکن بنا بر احتیاط مستحب صورت گمان به صورت تحیر و شک ملحق گردد.
اگر چوب یا چیزی مانند آن را (شاخص) راست در زمین هموار فروبرند، صبح که خورشید بیرون می آید، سایه آن به طرف غرب می افتد و هر چه آفتاب بالا می آید، این سایه کم می شود و در شهرهای ما در اول ظهر شرعی به آخرین درجه کمی می رسد و ظهر که گذشت سایه به طرف مشرق بر می گردد و هر چه خورشید رو به مغرب می رود، سایه زیادتر می شود، بنابراین وقتی که سایه به کمترین درجه خود رسید و دو مرتبه رو به زیاد شدن گذاشت ،معلوم می شود ظهر شرعی شده است ، ولی در بعضی از شهرها، مثل مکه که گاهی موقع ظهر سایه به کلی از بین می رود بعد از آنکه سایه دوباره پیدا شد، معلوم می شود ظهر شده است.
-فرق غروب و مغرب چیست؟
فرق غروب و مغرب زمانی که خورشید از نظرها پنهان می شود (در آخر روز) غروب نامیده می شود و اما مغرب زمانی است که سرخی طرف مشرق که بعد از غروب آفتاب پیدا می شود از بین برود؛ بعضی گفته اند که آن سرخی طرف مشرق از روی سر ناپدید شود، ولی حضرت امام می فرمایند: آن سرخی به سمت سر انسان نمی رسد، بلکه همان طرف مشرق مقداری که بالا می آید ناپدید می گردد.
-نیمه شب چه زمانی است ؟
احتیاط واجب آن است که برای نماز مغرب و عشا و مانند اینها، شب را از اول غروب تا اذن صبح حساب کنند و برای نماز شب و مانند آن تا اول آفتاب حساب نمایند.
واجبات نماز -ارکان نماز -غیر ارکان نماز
مبطلات نماز
اذان و اقامه
ترتیب نماز
نمازهاى یومیّه
نمازهاى واجب
شکیات نماز
راههای تشخیص جهت قبله
ظهر شرعی - فرق غروب و مغرب - نیمه شب
وقت خواندن نمازهای یومیه
فضیلت تسبیح حضرت زهرا سلام اللّه علیه
چرا نماز میخوانیم ؟
چرا شب های چهار شنبه بایستی به مسجد مقدس جمکران رفت؟
آثار حضرت ولی عصر عجل الله تعالى فرجه الشریف
[همه عناوین(24)]
بازدید دیروز: 2
کل بازدید :465153